Estudio diacrónico de animum inducere e in animum inducereconvergencias y diferencias

  1. Baños, José Miguel 1
  1. 1 Universidad Complutense de Madrid, España
Revista:
Emerita: Revista de lingüística y filología clásica

ISSN: 0013-6662

Año de publicación: 2021

Volumen: 89

Número: 2

Páginas: 279-307

Tipo: Artículo

DOI: 10.3989/EMERITA.2021.11.2042 DIALNET GOOGLE SCHOLAR lock_openAcceso abierto editor

Otras publicaciones en: Emerita: Revista de lingüística y filología clásica

Resumen

El objetivo de este artículo es analizar las características semánticas y sintácticas, la frecuencia de empleo y la evolución diacrónica de dos construcciones con verbo soporte semánticamente similares pero sintácticamente distintas: animum inducere e in animum inducere (‘tomar una decisión’, ‘decidir’, ‘considerar’). Para explicar su origen, diferencias y evolución, se ponen en relación con otras construcciones como animum aduertere, in animo habere e in animo esse.

Información de financiación

Referencias bibliográficas

  • Baños, J. M. (2012): «Verbos soporte e incorporación sintáctica en latín: el ejemplo de ludos facere», Revista de Estudios Latinos 12, pp. 37-57.
  • Baños, J. M. (2016): «Las construcciones con verbo soporte en latín: sintaxis y semántica», en Borrell, E. et al. (eds.), Omnia mutantur: canvi, transformació i pervivència en la cultura clàssica, en les seves llengües i en el seu llegat, vol. II, Barcelona, pp. 15-39.
  • Baños, J. M. (2018): «Las construcciones con verbo soporte en latín: una perspectiva diacrónica», en Bodelot, C. y Spevak, O. (eds.), Les constructions à verb support en latin, Clermont-Ferrand, pp. 21-52.
  • Baños, J. M. (2021a): «Support verbs constructions in Plautus and Terence», en Adams, J. N. et al. (eds.), Early Latin: Constructs, Diversity, Reception, Cambridge.
  • Baños, J. M. (2021b): «¿Animum inducere o in animum inducere? A propósito de dos pasajes de Cicerón (Cluent. 45; Sulla 83)», Latomus (en prensa).
  • Baños, J. M. y Jiménez López, M. D. (2017): «‘Odiar’ en el Nuevo Testamento (odi, odio sum, odio habeo): traducción y construcciones con verbo soporte en la Vulgata», Euphrosyne 45, pp. 59-78.
  • Bodelot, C. (1995): «Propositions complétives et construction appositionnelle en latin: ébauche de synthèse», Revue de Philologie 69 (1), pp. 39-73.
  • Clark, A. C. (1905): M. Tulli Ciceronis Orationes pro Sex. Roscio, de Imperio Cn. Pompei, pro Cluentio, in Catilinam, pro Murena, pro Caelio, Oxford.
  • Clark, A. C. (1911): M. Tulli Ciceronis Orationes pro Tullio, pro Fonteio, por Sulla, pro Archia, pro Plancio, pro Scauro, Oxford.
  • Ernout, A. y Thomas, F. (1953): Syntaxe Latine, París.
  • Früchtel, L. (1931): M. T. Ciceronis scripta quae manserunt omnia (fasc. 15), Leipzig.
  • Fruyt, M. 1990: «La formation des mots par agglutination en latin», Bulletin de la Societé de Linguistique de Paris 85, pp. 173-209.
  • Fugier, H. (1994): «Le verbe latin ‘incorpore’-t-il ses compléments?», en Herman, J. (ed.), Linguistic Studies on Latin, Ámsterdam, pp. 75-90.
  • Gaffiot, F. (2016): Dictionnaire Latin-Français (nouvelle édition corrigée et augmentée), París.
  • García Hernández, B. (1980): Semántica estructural y lexemática del verbo, Reus.
  • Glare, P. G. W. (1968): Oxford Latin Dictionary, Oxford.
  • Gross, G. (2004): «Pour un Bescherelle de prédicats nominaux», en Gross, G. y de Pontonx, S. (eds.), Verbes supports: Nouvel état des lieux (Lingvisticae Investigationes 27 (2), pp. 343-358.
  • Hoffmann, R. (1996): «Funktionsverbgefüge im Lateinischen», en Bammesberger, A. y Heberlein, F. (eds.), Akten des VIII internationalen Kolloquiums zur lateinischen Linguistik, Heidelberg, pp. 200-212.
  • Hofmann, J. B. y Szantyr, A. (1965): Lateinische Syntax und Stilistik mit dem allgemeinen Teil der lateinischen Grammatik, Múnich.
  • Kasten, H. (1949): M. Tulli Cuceronis Oratio pro Sulla. Oratio por Archia poeta, Leipzig Keil, H. (1878): Grammatici Latini. Vol. VII. Scriptores de Ortographia.
  • Kühner, R. y Stegmann, C. (1914): Ausführliche Grammatik der lateinischen Sprache, Hannover.
  • Lewis, Ch. y Short, Ch. (1879): A Latin Dictionary, Nueva York.
  • López Martín, I. (2019): «L’evoluzione diacronica nelle costruzioni a verbo supporto: l’esempio di ludus», en Pompei, A. y Mereu, L. (eds.), Verbi supporto: fenomeni e teorie, Múnich, pp. 65-80.
  • Martín Rodríguez, A. M. (2018): «Les emplois de dare comme verbe support: une réévaluation», en Bodelot, C. y Spevak, O. (eds.), Les constructions à verb support en latín, Clermont-Ferrand, pp. 149-168.
  • Mendózar, J. (2020): «Las construcciones con verbo soporte en latín. Estado de la cuestión», Tempus 47, pp. 7-48.
  • Pinkster, H. (1995): Sintaxis y semántica del latín, Madrid.
  • Pinkster, H. (2015): The Oxford Latin Syntax. The Simple Clause, Oxford.
  • Pinkster, H. (2021): The Oxford Latin Syntax, Part 2: Complex Sentences and Discourse Phenomena, Oxford.
  • Pompei, A. (2016): «Construction Grammar and Latin: The Case of habeo», Pallas 102, pp. 99-108.
  • Rosén, H. (2020): «Composite Predicates in the Layers of Latin», Journal of Latin Linguistics 19 (2), pp. 231-279.
  • Spevak, O. (2018): «Les constructions à verbe support dans les textes normatifs», en Bodelot, C. y Spevak, O. (eds.), Les constructions à verb support en latin, Clermont-Ferrand, pp. 207-220.
  • Sylvius, F. (1531): Pro P. Sylla M.T. Ciceronis Oratio, cum F. Sylvii Ambiani commentariis, París.
  • Tur, C. (2019): Sintaxis y semántica de los nombres de sentimiento en latín: empleos adverbales y colocaciones, Tesis Doctoral, Madrid, Universidad Complutense de Madrid.